In een eerder blog hebben we het al gehad over covers. Wat zijn het en wat zijn het niet. Mag iedereen een cover opnemen? (en uitgeven) En hoe zit het precies met de rechten? In deze blog gaan we nu wat dieper in op het uitgeven van een cover, en de termen: mechanisch recht, en licenties.

Het woord “master” stamt uit de tijd van de tape-recorder, waarbij middels twee grote spoelen het geluid op tape werd opgenomen. De allereerste opname noemde men dan de mastertape. Via de mastertape werden er zogenaamde kopie masters gemaakt die uiteindelijk gebruikt werden voor het persen van vinyl en later de CD. De originele mastertape ging vervolgens de kluis in. De eigenaar van deze tape (toen meestal de studio of platenlabel) had dan ook de masterrechten.Tegenwoordig hoeft de opname van een lied of muziekstuk niet per definitie meer plaats te vinden in een gerenommeerde studio als bijvoorbeeld de Wisseloord Studio, maar kan ook gemaakt worden op je eigen zolder kamer (homestudio - steeds vaker gebruikt bij moderne stijlen producers). Zelfs op de demo-opname, gemaakt op je eigen telefoon, kunnen masterrechten liggen (dan wel alleen voor die specifieke opname.) Met de masterrechten bepaal je wat er met de opname gebeurd (openbaar maken of verveelvoudigen), maar ook wie de opname mag gebruiken. Om een opname te mogen maken, moet je wel weer toestemming hebben van de auteur/componist.Masterrechten zijn onderdeel van de eerder besproken naburige rechten. Voor het gebruik van jouw mastertape vang je dan uiteraard ook een vergoeding.

Auteursrechten beschermen het gemaakte werk voor de componist en/of tekstdichter. Zij krijgen een vergoeding voor iedere openbaarmaking en uitvoering.. Meestal wordt dit geregeld door een instantie als Buma/Stemra.

Covers, wat zijn dat nu precies? Een goede vraag die ook met enige regelmaat op Internet te vinden is. “To cover” is het Engelse woord voor bedekken. Je zou dus kunnen zeggen dat een cover, het origineel tijdelijk bedekt met een nieuwe versie. In sommige gevallen verdwijnt het oorspronkelijke lied bijna geheel uit het zicht. Zo is “Zij Geloofd In Mij” niet van André Hazes, maar van Kenny Rogers. en “Dromen Zijn Bedrog” niet van Marco Borsato, maar van Ricardo Fogli. Maar het kan nog extremer. “Knocking On Heavens Door”, is dat nu van Guns ‘n Roses, Eric Clapton of toch Randy Crawford? Geen van deze drie. Het origineel is van Bob Dylan uit 1973.